HISTORIA KOŚCIOŁA ŚW. PIOTRA APOSTOŁA W LUBLINIE UL. KRÓLEWSKA 9

1617 – Piotr Czerny chorąży z Witowic ofiarował dom i plac na klasztor dla s. Bernardynek i wybudował drewniany kościółek.

1618 – 25 kwietnia zakonnice przybyły z Krakowa.

1636 – Rozpoczęto budowę murowanego Kościoła. 6 lipca nastąpiło poświęcenie kamienia węgielnego.

1658 – Konsekracja kościoła w niedzielę po oktawie św. Piotra. Kościół wzniesiony w stylu późnego renesansu, w nawie okna w dwóch poziomach, a w prezbiterium okna długie na wzór gotyckich. Sklepienie zdobiły sztukaterie typu lubelskiego, z których pozostały jedynie wsporniki w prezbiterium.

1736-1739 – Wybudowano wieżę i podparto skarpą.

1768 – 25 kwietnia pożar zniszczył kościół. Spadło sklepienie i fasada.

1769 – Odbudowano dach.

1770 – Wzniesiono piękną późnobarokową fasadę zachodnią, widoczną od ul. Bernardyńskiej.

1772 – W celu wzmocnienia ścian kościoła wymurowano 10 filarów przyściennych.

1777 – Zbudowano sklepienie kościelne. Prawdopodobnie niżej niż było pierwotnie.

1778 – Wystawiono ołtarz wielki i chór.

1779 – Naprawiono organy, pomalowano wnętrze kościoła, w niszach namalowano techniką freskową ołtarze.

1788-1789 – Wstawiono ambonę i nowe tabernakulum. Odbudowa kościoła nadała wnętrzu charakter późnobarokowy.

1864 – Ukazem rządowym zniesiono zakon s. Bernardynek. Siostry pozostały na miejscu na pensji rządowej.

1874-1876 – Naprawa kościoła i klasztoru.

1887 – Ostatnie siostry przeniesiono do innych klasztorów. Kościół przemianowano na filialny pod zarządem rektora.

1897 – Malarz Władysław Barwicki wykonał polichromię ścian i sklepień w kościele.

1920 – Kościół objęli o. Jezuici, którzy po kasacie zakonu w 1773 r. i opuszczeniu swojego kościoła (obecnie archikatedra), po raz drugi przybyli do Lublina.